vervolg_Terug, naar de kersentuin
5/12
Klik op het menu voor inhoud en andere functies.
Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
DE SENSATIE VAN MIERZOETE KERSEN
In 1904 schreef Anton Tsjechov zijn wereldberoemde toneelstuk ‘De Kersentuin’. In dat zelfde jaar overleed hij in een kuuroord aan de gevolgen van tuberculose. ‘De Kersentuin’ gaat over leden van een voorname Russische familie die niet langer de kosten kunnen dragen van het landgoed en zomerhuis dat zij al generaties lang bezitten. Noodgedwongen moeten ze hun land verkopen en op de plek van de boomgaard worden nieuwe huizen gebouwd. Het toneelstuk gaat over hun afscheid van iets dat ooit prachtig was. Over de strijd tussen toekomst en verleden. In 2010 verhuisden wij naar ‘De Kersenboomgaard’ in Leidsche Rijn. Een nieuwbouwcomplex van 30 atelierwoningen op de plek waar ooit de boerderij stond van de kersenkweker. Er zijn nog enkele kersenbomen over ter nagedachtenis aan dat wat geweest is.
Als ik in de zomer deze kersen pluk, dan denk ik aan mijn Griekse oma en opa.
In de vensterbank van hun kleine keukentje in Athene stond altijd een pot ingemaakte kersen. Wisino noemden we deze Griekse lekkernij. Deze kersen waren mierzoet en werden geserveerd op een klein glazen schoteltje bij de Griekse koffie en een glas ijskoud water. Als kind at ik graag wisino maar niet zo zeer omdat ik het lekker vond. Het was meer vanwege de sensatie. Zoals je zuurtjes eet of een hap neemt van een Spaanse peper. De wisino smaakten niet naar kers maar naar de verheerlijkte herinnering aan kers. Vele malen zoeter, intenser en geconcentreerder dan de werkelijke kers.
Mijn oma en opa zijn inmiddels overleden, maar ergens op een vensterbank in mijn gedachten staat een potje met ingemaakte kersen. Af en toe maak ik het potje open en haal er een kers uit. Dan zie ik ze zitten. Twee oude wijze mensjes zwijgend op een bankje op de veranda. Turend naar de zee. De rimpels in hun handen als de jaarringen van een boom. Een lichte glimlach om hun mond. Tevreden over hun lang geleden leven. Hun pijn en verdriet zijn door de vele scheppen suiker uit mijn herinnering verdwenen.
1. Steriliseer 4 deksels en potten van 500 ml;
2. Was de kersen en verwijder het steeltje. Vul de gesteriliseerde potten met de kersen;
3. Voeg 150 gr suiker toe aan 1 liter kokend water en laat koken tot de suiker is opgelost;
4. Vul de potten met het suikerwater, tot 5 mm onder de rand. Schroef de deksels er stevig op;
5. Leg een theedoek op de bodem van een grote pan. Zet de potten rechtop in de pan, vul de pan met water zodat de potten onder staan. Doe een deksel op de pan en breng aan de kook. Laat 20 minuten koken. Haal van het vuur, laat afkoelen en haal de potten dan uit de pan en laat verder afkoelen. Bewaar op een koele, donkere, droge plek.
