Nu eens geen typische foto van een cabaretier in een theaterzaal. Onze medewerker Alwin van der Blom ontmoet Patrick Nederkoorn in Huizen. Wandelend over de dijk aan het Gooimeer hebben ze het over 2020, Patricks oudejaarsconference met Jan Beuving en de talkshow Zzzzzondag! die hij samen met Oscar Kocken maandelijks in ons restaurant Zindering presenteert.
Een oudejaarsconference over 2020, waar begin je?
“Als je over dit jaar geen oudejaarsconference kan maken, dan kan het nooit meer. Het is uitzonderlijk dat iedereen in Nederland in een jaar exact hetzelfde meemaakt. Van de keren dat Ab Osterhaus bij Op1 zit, tot aan Jaap van Dissel en het hamsteren van wc-papier. Een bijzonder jaar waarin iedereen in Nederland heeft geprobeerd om één probleem eronder te krijgen: zorgen dat de ander niet ziek wordt. Het heeft iets ontroerends, dat we dat als land, als wereld, voor elkaar doen.”
Zit daar wel humor in?
“Een cabaretier probeert altijd anders naar de werkelijkheid te kijken. Door het om te draaien of het op te blazen. Als je er net iets anders naar kijkt, zijn sommige dingen wel grappig. Alleen echt leed, dat moet je niet wegduwen en relativeren. Daar moet je doorheen om verder te komen.” “Wat doe je als het publiek niet meer mee mag zingen maar je toch een meezinger in een voorstelling wil verwerken? De oplossing: een meezinger in gebarentaal. Dus we leggen aan de zaal de gebaren uit, wat fijn is want je kunt nooit vals zingen. Daar zit humor in. De voorstelling is ook om ellende te ontladen. Het is een beschouwing en ik merk dat mensen daar behoefte aan hebben. Je hebt de hele tijd nieuws en nare dingen in je omgeving meegekregen. Wanneer wordt daar nou op gereflecteerd?”
Een voorstelling met muziek dus?
“In ‘De andere oudejaars’ heeft Jan de teksten voor de liedjes geschreven, de muziek is van Tom Dicke. Er zitten een paar nummers in die ik echt fantastisch vind. Zo hebben we een lied dat eindeloos lijkt te duren; een soort zingende meditatie. Daar laten we allemaal momenten van dit jaar in terugkomen.
_w800_h1200_1.jpg)
Dat lied is op zich al een oudejaarsconference! De reacties zijn lovend, het is geweldig om te doen. Jan doet een drill rap, in straattaal, over Ab Osterhaus. Ik zit dan in de coulissen iedere keer enorm te genieten. Het is fijn om een samenwerking te hebben met iemand van wie ik echt kan genieten als de ander het goed doet.” “Het was ook een jaar van: voor of tegen de mondkap, links of rechts, Biden of Trump. Jan en ik gaan met elkaar in dialoog. Hij is de wiskundige die je laat inzien hoe anderen naar de dingen kijken. En ik ben degene die op het gevoelige, de details, zit.”
Hoe is het spelen in coronatijd?
“We hebben de voorstelling al 15 keer gespeeld. Iedere avond is speciaal maar nu heb ik wel meer het gevoel van: wat fijn dat het kan, dat we hier bij elkaar zijn en we met elkaar kunnen reflecteren op het jaar. Dat maakt de avonden erg bijzonder. De waarde van theater is dat het met elkaar gebeurt, op die plek en dat moment. Daarna is het vervlogen. Ik ben niet, zoals sommige makers, gaan twijfelen of ik in de goede wereld zit. Ik heb de waarde van theater juist nu meer gezien, dit is waar ik mijn hart aan verpand heb. De overheid vindt dat sportscholen open moeten blijven, want daar ontladen mensen. Ik ontlaad juist in het theater. Waar ik andere ideeën mag horen en dat met de ander naast mij mag ervaren.”
“Afgelopen juli heb ik de dernière van mijn laatste voorstelling in de Douwe Egbertszaal gespeeld. In een supermooie opstelling. Ik speelde namelijk met mijn rug naar de zaal toe. Het publiek kwam binnen en liep gelijk naar het podium. Daar stonden honderd stoelen. Achter mij was de lege zaal te zien, zo werd de situatie prachtig verbeeld. Tof van Stadsschouwburg Utrecht, dat ze mijn voorstelling daarvoor uitgekozen hebben, want in die korte tijd hebben ze niet veel voorstellingen kunnen inhalen.”
We zien je graag, Patrick!
“Ja, ik ben mij toch wel verbonden gaan voelen met deze plek. Want ik heb nu de première van mijn voorstelling in de Blauwe Zaal gehad, de laatste dus in de Douwe Egbertszaal en in Zindering hebben we altijd onze talkshow Zzzzzondag!. Ik ben er elke maand en soms wel vaker. Vorig jaar heb ik 14 keer in de schouwburg gespeeld. Het is leuk dat je binnenkomt en degene achter de receptie kent, of degene achter de bar. Het voelt als huis en dat wordt, zeker in deze tijd, bevestigd.”
Kan je je talkshow Zzzzzondag! kort omschrijven? “Zzzzzondag! is een programma met een eigen toon – het is nieuwsgierig, maar ook ontroerend en ontspannend. Echt het zondagmiddaggevoel. Oscar (Kocken – red.) en ik hebben een platform en dat vullen we zelf. Ik vind het echt heerlijk om met hem te werken, ook iemand waar ik van geniet.” “Als wij iets een interessant onderwerp vinden, dan gaan we daar iemand bij zoeken. Zo fietste ik langs een begraafplaats in Amsterdam, zag daar een museum en dacht: ‘Een museum hier en een museum over de dood?’ Toen ben ik gaan kijken en uiteindelijk is degene die de tentoonstelling gemaakt had te gast geweest. Dat is echt heel leuk. Als we iemand interviewen die een boek heeft geschreven, dan hebben we dat boek ook gelezen. Want het komt namelijk voort uit onze eigen interesse.”
Tip: De gesprekken met gasten in de Zzzzzzondag talkshows zijn terug te luisteren op Spotify
_w1700_h1156_1.jpg)
Wat is het mooiste moment tot nu toe?
“Afgelopen maand hebben we de 25ste editie van Zzzzzondag! gehad. Het allermooiste interview wat ik in al die edities heb gehad, misschien wel het mooiste interview ever, was met de architecte van Leidsche Rijn: Riek Bakker. Die vrouw is dik in de 70, zij gaat op de stoel naast ons zitten, we kijken elkaar aan, er komt een soort flirt, en plots durft zij alles te zeggen. ‘Waar slaat dit nou op?’ En: ‘Weet je wel niet waar het over gaat?’ Goede verhalen, lachen en geraakt worden. Als dat gebeurt, dan maken we wel een dansje.”
Wat zie jij graag zelf in het theater?
“Zelf ga ik naar voorstellingen buiten mijn eigen genre. Cabaret bekijk ik namelijk technisch, dan ben ik aan het werk. Ik ga veel liever naar toneel of muziektheater. Op dit moment houd ik erg van de voorstellingen van Toneelgroep Jan Vos. Die maken maatschappelijk geëngageerd toneel, dat vind ik op dit moment echt heel erg goed.”
Hoe zie jij de toekomst van theater na corona?
“In crisis gaan mensen sneller naar een bekende naam omdat ze denken: ‘Dan weet ik tenminste wat ik voor mijn geld krijg.’ Mijn angst zit daarom vooral bij degenen die net afgestudeerd zijn. Die dus niet de groei hebben kunnen maken die ze hadden moeten maken. Dat zijn de nieuwe grootheden. Daarom roep ik mensen op om vooral nu naar net afgestudeerde jonge makers te gaan. Die verdienen het publiek en het is belangrijk dat zij de meters maken. Het gaat om hen die voor een klein bedrag in de Blauwe Zaal staan, met een technicus. Niet de artiesten die makkelijk een Douwe Egbertszaal uitverkopen en met het grote geld naar huis gaan.”
“Ik heb gerouwd om het einde van de voorspelbaarheid. Eerst wist ik waar ik over anderhalf jaar ging spelen. Maar ik heb geen idee meer of ik daar over anderhalf jaar nog speel. Door afscheid te nemen van die voorspelbaarheid ontstaan er ook weer nieuwe kansen. Vanavond bijvoorbeeld had ik eigenlijk moeten spelen in ’t Spant in Bussum. Omdat dat niet doorgaat, ben ik hier nu aan het water in Huizen en met jou in gesprek. Even een foto maken!
