Interview The Color Purple
7/18
Klik op het menu voor inhoud en andere functies.
Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
Waar gaat The Color Purple volgens jou over?
Deze voorstelling behandelt alle grote thema’s. Het gaat over racisme, over ongelijkheid – tussen mannen en vrouwen en ongelijkheid in het algemeen. Maar het gaat ook over hoop: op betere tijden, geloof in god, in elkaar en de liefde. Voor mij persoonlijk gaat The Color Purple vooral over vertrouwen in jezelf. In de voorstelling zegt Celie: “I may be poor, I may be black, I may be ugly, but I’m here.” Voor mij is dat de kern: het besef dat je er mag zijn.
In de voorstelling volgen we Celie’s levensverhaal, van een veertienjarig meisje dat zwanger is, via talloze tegenslagen tot een sterke vrouw van begin veertig. Hoe bereid je je voor op zo’n pittige rol?
Het is emotioneel en fysiek zwaar om te spelen. Deels heb ik me voorbereid door het boek van Alice Walker te herlezen en andere teksten van sterke zwarte vrouwen om me in het personage te kunnen verplaatsen. Daarnaast probeer ik goed te zorgen voor mijn stem en mijn lichaam: veel zangoefeningen doen, sporten, gezond eten en groene sapjes drinken zodat niks mij in de weg staat om iedere avond weer alles te kunnen geven.
Hoe heb je het voor elkaar gekregen om in zo’n korte tijd je stem zo goed in vorm te krijgen?
Vanaf het moment dat ik wist dat ik de rol kreeg, heb ik elke week zangles gehad. Hoe meer je oefent, hoe makkelijker je hoog en hard kan zingen zonder dat het moeite kost. Daarnaast heb ik er flink aan gewerkt dat er een natuurlijke overgang is tussen zingen en praten, zodat ik echt een doorlopend verhaal kan vertellen.
Op 28 en 29 november staan jullie bij ons op het podium. Wat is jouw connectie met Utrecht?
Utrecht is een fantastische stad. Ik heb het geluk gehad dat ik er veel kansen heb gekregen om mooie voorstellingen te maken. Afgelopen jaar zong ik de titelrol in de opera ‘Martine en Martinus’, een groot project in de Domkerk samen met het koor van de Domcantorij, over het leven van Utrechts beschermheilige Sint Maarten. En ik heb recent aan twee voorstellingen meegewerkt bij DOX.
Jullie speelden deze voorstelling eerst op één locatie, de NDSM-werf. Nu zijn jullie op tournee. Is dat een groot verschil, om steeds op een andere locatie te staan?
Eerlijk gezegd is voor mij het grootste verschil vooral achter de schermen. Op de werf stonden we in een koude loods en was mijn kleedkamer een zeecontainer. Nu staan we in mooie theaters met prachtige kleedkamers en een warme douche na afloop. De reacties kunnen per avond wel verschillen, afhankelijk van de publiekssamenstelling. Nu we de voorstelling opnieuw spelen ben ik me meer bewust van de herkenning die de voorstelling bij veel vrouwen oproept. Celie krijgt talloze tegenslagen te verwerken maar komt er toch sterker uit. Dat geeft echt empowerment. “Iedereen zou deze voorstelling moeten zien. Van DOX’ers tot Domcantorij’ers, moeders en dochters, vaders en zonen. Laat je verrassen en kom!”
NB: Naomi van der Linden is op zondag 2 december als inspirator te gast in Zzzzzondag!, de maandelijkse talkshow in Zindering. bestel kaarten
