Hoe begon het allemaal?

“Hoe het begon? Dat is al 56 jaar geleden! Ik kwam toen vanuit Den Helder naar Utrecht. Het culturele leven was echt zeer mager in vergelijking met nu. Ik kwam niet verder dan Tivoli en de schouwburg. In Tivoli was het meestal het Utrechts Symfonie Orkest. Dat bestaat al sinds 1985 niet meer.”

"Het culturele leven was echt zeer mager in vergelijking met nu."

Kun je je eerste voorstelling bij ons nog herinneren?

“Nee, maar ik denk dat er toen ook niet zoveel variatie was. Wel weet ik dat ik vaak met vrienden naar opera ging. En af en toe een toneelstuk. Ik was druk met werk, studie en had nauwelijks geld om te leven. Het uitgaan was een rib uit mijn lijf. Maar het feestgevoel was er niet minder om. Integendeel. Vage herinneringen dus. Het is natuurlijk al aardig lang geleden.”  

Toen een rib uit je lijf. Toch al die jaren voorstellingen blijven bezoeken. En ook een stoeladoptant geworden. Het lijkt alsof het in je genen zit?

“Tientallen jaren geleden, misschien wel 40, was er een soort sponsormogelijkheid. Je kon een sponsorlot kopen (een minuscuul papiertje met een klaverblad erop) en dan mocht je zelf een goed doel kiezen. Dat was elke maand 10 gulden. Haha, ik weet niet waar ik dat toen van betaalde. Ik koos o.a. voor Stadsschouwburg Utrecht. Later begonnen de culturele instellingen zelf met vriendenkringen. En zo stapte ik over naar ‘vriend van’. Toen jullie de mogelijkheid van stoeladoptie invoerden, heb ik dat met beide handen aangepakt. Stoel 14, rij 1. Met name vanwege het doel: kinderen een kans geven het theater ook te kunnen bezoeken.”  

“Het vriend zijn vind ik belangrijk. Het zit in me. Ik wil niet altijd van buitenaf beschouwen, consumeren. Maar ook betrokken zijn, achter de schermen kijken. Ik heb bij veel grote producties in het verre verleden vrijwilligerswerk gedaan. Daar is mijn enthousiasme voor theater, en alles eromheen, nog meer aangewakkerd. De mensen leren kennen, en zij jou. Het geeft een thuisgevoel. En ja, ik ben een theaterdier geworden. Een culturele omnivoor. Vooral na mijn pensionering, 20 jaar geleden alweer. Eindelijk tijd om meer uit te gaan. Te proeven van al het moois. Genieten!”

Welke ervaring staat je nog heel goed bij?

“Zoveel, maar eentje staat goed op het netvlies: dat was bij de Orde van de Dag (een hyperactuele, satirische theatershow red.). Ik genoot van de humor, het spelen met taal, de ironie, de slapstick, maar ook de ontroering. Ik volgde ze bijna de hele periode, elke maand. Op de laatste avond kreeg ik een speciale ridderorde: Ridder Grootkruis in de Orde van de Dag. Die wil je toch niet inruilen voor een koninklijk lintje?”  

In de zaal zitten is nu niet of amper mogelijk. Hoe heb je de afgelopen tijd ervaren?

“Ik wil er heel graag bij zijn, het meebeleven. Het geroezemoes van tevoren, wetend dat ze achter de schermen meeluisteren, dat de sfeer in de zaal geproefd wordt. Nu, tijdens corona, besef ik des te meer de waarde van in de zaal zitten. In het afgelopen jaar heb ik ondanks alle beperkingen toch nog veel voorstellingen gezien. Soms met 30 bezoekers, soms met 150 man in een ‘volle’ zaal. Bizar om mee te maken. Met als uitsmijter: Youp van ’t Hek. Op oudejaarsavond bleek onze voorstelling opgenomen te zijn. Toen kreeg de televisie-uitzending echt een meerwaarde. Want ik was erbij geweest! Regelmatig koop ik een kaartje voor een livestream, dan probeer ik thuis sfeer te creëren met een hapje en een drankje en – als het kan – mijn schouwburgvriendinnen om me heen. Maar het is toch anders. Ik ben niet ‘uit’.”

Wat een goed idee om op die manier een avond theaterbezoek na te bootsen. Wat kijk je zoal thuis?

“Laatst had ik een kaartje voor Nasrdin Dchar. Die voorstelling had ik al eens eerder gezien en was nu zonder publiek. Totaal niet storend, want Nasrdin weet zo te boeien dat je het publiek minder mist. Hij trekt je bijna door het scherm heen, heeft een duidelijke verhaallijn. Een paar weken geleden zag ik een voorstelling van Ivo van Hove: ‘Kings of War’. De hele zondagmiddag en -avond. De tijd vloog. Als je niet meer naar het theater kan, is het een redelijk alternatief. En misschien ook wel iets voor de toekomst? Belangrijke voorstellingen opnemen en deze dan later via betaald streamen vertonen. Zo ben je ook niet afhankelijk van omroepen. Soms is het zo zonde dat voorstellingen maar beperkt gespeeld kunnen worden en dan verdwijnen.”  

Kijk je ook weleens een totaal andere voorstelling dan je gewend bent?

“Ik keek van de week een kindervoorstelling: ballet. En ik had voor € 2,99 een paar maal plezier, want ik kon tot 24 uur daarna nog kijken. In maart staat er een voorstelling van Maas op het programma: ‘Ik ben er even niet’. Daarover heb ik een gesprek gehad met een van de acteurs, Freek Nieuwdorp. Elke acteur moest namelijk iemand interviewen, als voorbereiding op het maken van de voorstelling. Ik ken Freek als speler van ‘Hallo Familie’, waarin ik acht keer figureerde. Waarvan vier keer in jullie Blauwe Zaal! Maar dat is een verhaal op zich. Ik rolde daar bij toeval in, een paar jaar geleden.”  

Als we weer open gaan, wat zou je dan echt willen zien?

“Kiezen is moeilijk! Vooral cabaret zou ik niet willen missen. Het laatste jaar heb ik een paar minder bekende cabaretiers gezien. Gewoon om wat nieuwe talenten te ontdekken. Jullie programma ‘Zzzzzondag!’ is natuurlijk ook leuk om te zien. En andere wat minder traditionele voorstellingen.”