een intense theaterbeleving over het migratiebeleid
In ‘Salomonsoordeel’ krijgt het abstracte politieke debat over migratiebeleid invoelbare proporties. Tg. Ilay neemt je mee op een stormachtige reis door de asielprocedure in Nederland. De voorstelling wordt gespeeld in de prachtige hal van de Bibliotheek op de Neude. Ilay de Boer nodigt je van harte uit om daarbij aanwezig te zijn
Salomonsoordeel
Doordrongen van de verantwoordelijkheid die op zijn schouders rustte deed koning Salomon iets volstrekt onverwachts. Om te kunnen besluiten wie van de twee vrouwen tegenover hem de echte moeder van de baby was, kondigde hij aan de baby in tweeën te snijden in de wetenschap dat de echte moeder instinctief zou reageren. Hij zocht naar een alternatieve, niet rationale strategie, waarschijnlijk omdat er binnen zijn wet en procedure geen manier was om te beslissen in zo’n cruciale zaak.
de voorstelling
Als Hassan, een goede vriend van Ilay uit Gaza, wordt afgewezen door de Immigratie-en Naturalisatiedienst (IND), besluit hij alles te willen leren over de asielprocedure en op zoek te gaan naar de logica erachter. Net zoals de baby in de mythe van het Salomonsoordeel, dreigt Ilay verscheurd te worden: als een goede vriend van Hassan weet hij dat het leven van zijn vriend in gevaar zal zijn in Gaza. Tegelijkertijd realiseert hij zich dat hij Hassans asielrelaas als opgeleide hoor- en beslismedewerker ook ongeloofwaardig zou hebben verklaard en zou hebben afgewezen.
achtergrond en onderzoek
In 2018 maakte Ilay den Boer een voorstelling binnen ‘Wijksafari AZC’ van Adelheid+Zina. Hierin toonde Ilay het verhaal van een jonge Palestijnse vluchteling die midden in zijn asielprocedure zat. Voor dit project deed hij research door als maatschappelijk werker te gaan werken in het AZC Utrecht Overvecht. Daar werd hij geconfronteerd met bewoners die vaak woedend waren over de asielprocedure.
Dat riep vragen op over de organisatie die de aanvragen van asielzoekers beoordeelt: de IND. Hoe gaan zij te werk bij het beslissen over de levens van de mensen die in Nederland een veiliger bestaan zoeken?
Hij kreeg toestemming om zeven maanden zelf aan de slag te gaan als hoor– en beslismedewerker van de Immigratie-en Naturalisatiedienst (IND). Dat zijn de ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor de interviews met asielzoekers en uiteindelijk beslissen of hun verhaal het recht biedt om hen een asielvergunning te geven. Ilay den Boer maakte binnen zijn functie keuzes op asielaanvragen en interviewde asielzoekers. Om het onderzoek compleet te maken liep hij daarna ook nog twee maanden als griffier in opleiding mee bij de behandeling van de beroepsfase van afgewezen asielzoekers bij de Rechtbank Amsterdam. Daarna bezocht hij burgers, illegalen, experts en politici in hun huiskamers om zijn verhaal te vertellen en hen uit te nodigen om samen na te denken.
soundscape
Componist Gerjan Piksen voorziet de voorstelling van een indrukwekkende soundscape, gebaseerd op de metafoor van het Schip of de Boot waar wij ons gedurende de voorstelling allemaal op bevinden. We delen allen dezelfde ruimte met dezelfde mogelijkheden en onmogelijkheden. De Zee die klinkt is door Gerjan Piksen verrijkt met zilverachtige sounds. De enige Aria die klinkt is van Cavalieri (1550-1602) die het recitatief vernieuwde en combineerde met de 'Stile Antico’. Verder zijn alle sounds tot in details bewerkt in relatie tot de stemmen van de acteurs. De verborgen slagwerkinstrumenten staan voor de miserabele situatie van 80 miljoen mensen op zoek naar geborgenheid.
bijzondere locatie
Waarom speelt deze voorstelling eigenlijk niet gewoon in de schouwburg? Het antwoord komt van regisseur Paul Koek: “Voor ‘Salomonsoordeel’ vinden we het belangrijk om op locatie te spelen. Een locatie die iets toevoegt aan het verhaal, een locatie die iets zegt over de voorstelling. Zoals in dit geval een bibliotheek waar het geweten van de democratie beschreven ligt en huist. Waar ons beschreven geweten in een openbaar gebouw ter inzage ligt en waar deze actuele voorstelling in die openbare ruimte dieper onder de huid van ons publiek kruipt.”
